11-juli-toespraak wordt partijpolitiek verhaal

Is VOKA Oost-Vlaanderen de weg kwijt?

Heel even maar zaten we in het wiel van collega-wielertoerist, Geert Moerman, gedelegeerd bestuurder van VOKA Oost-Vlaanderen en gastspreker in het Oudenaardse stadhuis op de feestelijke zitting naar aanleiding van de Vlaamse feestdag. Heel even genoten we mee van de idyllische wegen waarover de spreker ons meenam. Heel even ook genoten we van de nostalgische mijmeringen waarmee de spreker ons terugnam naar onze eigen jeugdjaren. Hij leidde ons mee over Vlaamse en Waalse wegen. Toen de heer Moerman wat later evenwel dreigde uit de bocht te gaan, hebben wij echter afgehaakt. Zijn weg, die wilden wij niet volgen want die weg leidt nergens heen.

Van een vereniging van ondernemers verwacht een mens vooral een sociaal-economische kijk op de toestand van ons Vlaanderen. Toch zeker op wat een feestrede heet te zijn voor 11 juli. Maar blijkbaar vond VOKA Oost-Vlaanderen het nodig vooral een (partij)politiek verhaal te brengen waarbij het vermanende vingertje in de richting van onze partij niet werd geschuwd. Geen bedenkingen dus bij de tekortkomingen in de nota-Di Rupo. Geen kritiek op de belastinggolf die vooral Vlaanderen andermaal dreigt te overspoelen. Dat de budgettaire inspanningen vooral aan de inkomstenzijde worden gezocht (meer belastingen) en niet aan de uitgavenzijde (besparingen) vond de heer Moerman blijkbaar niet echt een probleem. Dat de maatregelen in de pensioenen en de werkloosheidsuitkeringen pas binnen tientallen jaren enig effect zullen ressorteren – als ze al effect zullen hebben,  vermits bijvoorbeeld de werkloosheidsuitkeringen eerst zullen worden verhoogd om daarna terug te zakken op het huidige niveau!!! -, vond hij niet echt vermeldenswaard.  Er was ook een vermanend vingertje naar de laatst overgebleven Vlaamse inwoners van de zes faciliteitengemeenten rond Brussel. De heer Moerman zou er naar eigen zeggen immers geen boterham minder om eten dat hun status van tweederangsburger in eigen gemeente verder wordt gebetonneerd. En dat Brussel een jaarlijkse cheque krijgt van zowat 600 miljoen euro en de rechten van de Vlamingen in Brussel daarvoor (bij wijze van compensatie?) verder worden afgebouwd, daarover moeten we volgens de heer Moerman blijkbaar vooral niet te moeilijk doen. Kortom, zoals de spreker het zelf ook al te kennen gaf – het was niet echt een feestrede die hij had gehouden. Zoveel was ons ook al duidelijk.

De vraag die bij dit alles rees, is of dit echt het standpunt is van VOKA? Heeft VOKA echt problemen met zij die de Vlaamse belangen  op een standvastige manier trachten te verdedigen? Of heeft Voka ook inhoudelijke opmerkingen op de sociaal-economische voorstellen uit de nota-Di Rupo? Wel jammer dat dit niet echt tot uiting kwam in de “feestrede”. Als we nog een tip mogen geven, als collega-wielertoerist: Geert,  misschien toch wat beter op de (sociaal-economische) putten op de weg letten, dan ga je de volgende keer niet zo jammerlijk uit de (partij)politieke bocht. Desondanks een heel prettige Vlaamse feestdag gewenst en vooral ook: veel fietsplezier!